Op weg naar vogeleiland Runde
Half bewolkt met een flauw zonnetje is het begin van de dag bij vertrek van ons wildplekje aan de rivier bij Eidfjord Noorwegen. Als we het doodlopende weggetje terug naar het dorp rijden valt gelijk het enorme cruiseschip in het fjord op.
De naam Holland America Line doet belletjes rinkelen, we spotten op haar eerste reis de ms Koningsdam die 11 dagen eerder door Koningin Maxima in Rotterdam gedoopt is.
Op een afstandje wordt het toch weer een miezerig bootje zo in het imposante fjord. We laten de Koningsdam lekker dobberen en draaien de 7 weer op voor een stukje klimmen naar Vøringsfoss watervallen net buiten Eidfjord.
Net voor de kurketrekker tunnel zijn er wegwerkzaamheden en in Noorwegen komen de verkeersregelaars de wachttijd persoonlijk doorgeven aan het portierraam, wel zo netjes. Net voorbij de als maar rondgaande tunnel is links Vøringfoss Kafeteria & Souvenir met een groot parkeerterrein en prachtig uitzicht.
Bij Fossli Hotel aan de andere kant van de kloof (rechts boven dat rode hutje) is het uitzicht misschien nog wel mooier.
Het is heerlijk foto weer met zacht licht en mooie wolkjes en een schitterend uitzicht de kloof in met vlak naast mij een waterval die oorverdovend naar beneden stort.
Met de camper klimmen we verder over de 7 voor een heuse sneeuw en ijs route en er moet nog wel wat sneeuw smelten voor alles weg is. De ijsvlaktes in nevelen gehuld maken de beelden nog dramatischer en om eerlijk te zijn is het aardig koud met een pittige windje.
Een werkelijk schitterende bergroute met als maar wisselende omstandigheden maken er een feestje van. De kraanvogel die gecamoufleerd door de verdorde struiken scharrelt wordt met een kleine noodstop toch nog op de kiek gezet. Knap hoor van Rob om zo snel te reageren.
Er is van alles te zien onderweg, we verlaten de 7 bij Torpo voor het staafkerkje al daar. Het prachtig nog authentiek houten kerkje staat vlakbij een nieuwer kerkje maar met een beetje mikken komt er een mooi plaatje uit.
Bij Gol verlaten we de 7 en gaan Noordwestelijk de 52 op. We komen nu op bekend terrein maar alles lijkt anders met het zonnetje. Na de paar dagen die we hier rond rijden valt 1 ding op zo in het vroege voorjaar…………………..bloemen. Gewoon in de berm langs de weg maar ook op velden rond boerderijen echt overal wilde bloemen, heerlijk.
De weg kronkelt langs de rivier (of andersom) en het is een prachtige route om elanden te spotten, op een eerdere trip waren we gelukkiger dan nu maar ja het is ook midden op de dag.
Ach…… net als andere routes door Noorwegen is het hier ook wel aardig cruisen met de camper. Wij bedenken dat het nog knap lastig zal zijn om een saaie onaantrekkelijke route uit te stippelen. (inzendingen welkom) Bij Hemsedal met een heus skigebied doen we een ommetje.
We verruilen de 52 voor de E16 en gaan westelijk, het kerkje van Gol hebben we overgeslagen om nu het Borgund Stavkyrkje aan te doen. Voordeel van reizen begin juni is dat er nog geen drommen toeristen op dit soort plekken zijn.
Uhhh…… alleen een TV ploeg is er voor een diepte interview en ik mag niet dichter bij komen. Rob verteld de pittige dame die de wacht houd dat we wel een andere keer terugkomen voor close ups want we hoeven maar 1500 km te rijden. Zelfs de pittige dame moet lachen.
Met een lange telelens kunnen we ook het puntje van de kerk laten zien, toch een soort drakenbek met uitstekende tong, geen idee of dat ook echt zo is.
De staafkerk van Borgund staat in het plaatsje Borgund (Sogn og Fjordane, Noorwegen). Deze houten staafkerk is gewijd aan Sint Andreas. De in de constructie gebruikte Andreaskruisen zijn naar deze heilige vernoemd. De kerk is waarschijnlijk rond 1150 gebouwd. Daarbij heeft hij vermoedelijk een eerdere kerk vervangen. Tijdens archeologisch onderzoek zijn onder de vloer resten gevonden van een oudere kerk of een heidense tempel.
De staafkerk van Borgund is de bekendste van de 28 staafkerken die in Noorwegen te vinden zijn. Dit omdat deze zijn middeleeuwse karakter heeft behouden. Er zijn sinds de bouw nauwelijks aanpassingen aan gedaan. Deze kerk is tevens één van de grootste overgebleven staafkerken. (Wiki)
Via de E16 en de 5 komen we bij Lærdalsøyri en daar beginnen de fjorden weer in volle glorie. Na wat boodschapjes zoeken we een rustig plekje aan het fjord.
Gewoon een willekeurig plekje aan het fjord, een klein veerbootje zet wandelaars over, heel ver hoor ik een hond blaffen, een visser die met een bootje die erop uittrekt en wij………………….. wij doen een theetje.
Schattige uitziende huisjes langs het riviertje dat in het fjord uitmond een klein maar grappig dorpje Lærdalsøyri. Via de Rv53 langs het mooie fjord met de vele tunnels is Øvre Årdal het startpunt van de hoofd attractie van deze dag……. de Tindevegen!!
Vandaag gaan we met een camper die 50 cm langer is dan de vorige en de begin bochten pasten de vorige keer precies. We hopen dat rob’s gezegde uitkomt “als je er doorheen kan kijken gaat het rijdend ook wel”
Vlotjes gaat de 7.20 meter lange camper omhoog maar volgens Rob moet het echt niet langer, in 2 scherpe bochten is het heel krap. Als je de totaal 15 bochten vanaf Øvre Årdal gehad hebt is de rest appeltje eitje…… uhhhh voor goede chauffeurs dan want ja ik moet toch de camera doen.
We rijden hier op de laatste dag van mei, de weg is op de hele route mooi schoon maar nog maar net open voor verkeer. Voorlopig hebben de rivieren genoeg water de komende tijd zou ik zo zeggen.
Het zonnetje schijnt uitbundig en eigenlijk is dat voor de foto’s niet het beste licht maar ach alles lijkt nu mooi en het is opletten waar je heen mikt met je camera. (voor de kenners; op dak van het tolhuisje is lens flare te zien gemaakt met de AF-S 24-70 2.8)
Voor mij is deze route wel een hoogte puntje, langzaam en veel stoppend voor de plaatjes rijden we de 25 km naar het Turtagrø hotell op de Rv55 , we komen slechts 1 auto tegen en niemand haalt ons in.
Bij de 55 gaan we links richting Gaupne waar morgen een gletsjer ontmoeting op het programma staat voor vandaag is het welletjes en we stoppen bij Vassbakken Kro & camping AS direct aan de 55
Wij rijden met een Duits kenteken rond, Rob begint een praatje in het Nederlands met twee dames in een camper met NL platen maar die komen dan weer uit Texas USA, ach het is vakantie !!
Een doortrek camping noem ik het en dat heeft niets te maken met de geboden kwaliteit van de beheerder. Rob zoekt een fotogeniek plekje voor de camper en slaagt daar wonder wel in……… al hoewel, de hele nacht vallend water…………..
Het geluid van de waterval viel erg mee vannacht, door de goed geïsoleerde camper was er binnen eigenlijk nauwelijks iets van te horen. Na de ditjes en datjes is het tijd om de 55 verder af te struinen. Het is licht bewolkt en rond de 9 graden als we om 9 uur vertrekken.
Bij Gaupne gaan we de 604 op een doodlopende weg de bergen in en die komt uit bij de Jostedalsbreen het grootste gletsjer van het Europese vaste land. Op het grote parkeerterrein is het rustig en er zou een bootje moeten varen om toeristen over te zetten maar ook die is er niet.
Een tocht van anderhalf uur heeft rob er wel voor over om het allemaal van dichtbij te bekijken. Het geklauter over de rotsblokken is aan mij niet besteed. Het is een aardig klompje ijs met een rivier van smeltwater eronder uitkomend.
Lekker sloom gaan we weer op pad via de 55 naar de 5 en de Rv5 was in de voorbereiding als verbindingsweg richting Olden gekozen. Gewoon een weg om Noordelijker te komen zonder enige verwachting.
Maar het stukje wat wij doen is echt wonderschoon, fjorden met hoog en lage uitzichten, een uitloper van de grote gletsjer een pracht stukje om op te nemen in combinatie met de 55.
De uitloper van de gletsjer kan je rijdend op de Rv5 niet missen, hoog boven alles uit is het licht blauwe van een grote afstand al zichtbaar.
Bij Skei ruilen we de 5 in voor E39 en in het plaatsje Byrkjelo gaan we rechtsaf een geheime weg op zonder wegbenoeming. Op deze weg zijn we een keer gestopt voor foto’s te maken en door omstandigheden laat ik het plekje op streetview zien. Geloof me het is een A1 spot voor een plaatje.
Tja misschien zeggen de plaatjes meer dan ik kan typen, onze gemiddelde snelheid zakt behoorlijk op deze route vanwege het foto’s maken. Bij dit plaatje hier boven hebben we maar een theetje gezet en genoten van het uitzicht maar ja dat kan niet bij alle mooie uitzicht punten want zoveel thee heb ik niet bij me.
Met heerlijk diffuus licht is het prachtig foto maak weer, de wolken breken een beetje open en maken het landschap heerlijk zacht. Onder tussen begint het tijd te worden om na te denken over iets wat op overnachten lijkt. Bij Olden duiken we de Fv 724 op en dit is een toeristische route richting de grote gletsjer maar halvewege zijn volgens de boeken campings van allure.
Tja hier rijdt Rob een streepje te hard en schiet een mooi kerkje voorbij, kan hij gelijk weer even camper draaien oefenen. Ik heb nog steeds het zachte licht maar door de te lichte lucht is het HDR bewerkt en zijn de wolken nog redelijk zichtbaar.
Wat een prachtig stukje Noorwegen ook hier weer, een smal weggetje en een nog smaller bruggetje brengt ons bij twee gelijk waardige campings pal naast elkaar. De keuze valt op Gryta camping omdat daar mooie beelden staan. Opmerkelijk is het dat de camping meneer ons in het Nederlands begroet maar we hebben toch een Duits kenteken.
Lachend verteld de Noor dat hij ons Nederlands heeft horen spreken bij binnenkomst, het ijs is gebroken.
Een soort terrassen camping met ieder een picknick tafel direct aan het water.
Omdat het licht zo erg mooi is de hele dag gaan we na het avond gebeuren (heerlijke douchejes) nog even de camera uitlaten voor long exposure. Long exposure is met de camera vast op een driepoot en een donker filter voor de lens een foto maken met de lens wel een minuut of meer open.
De mist verzameld zich boven het fjord en het wordt kil en koud door het vocht maar mooi…………. ach het is tijd om te gaan slapen.
Vandaag 2 juni een speciale dag want Frank is jarig en met een uitgebreider ontbijtje vieren we dit heugelijke feit. Voor we Olden weer bereiken is er langs de rivier nog een mooi plekje om plaatjes te schieten.
Oude hutjes en vervallen steigers zijn heerlijke objecten en op de achtergrond raast er een waterval hoe mooi wil je het hebben en ach …… het klim en klauterwerk neem ik op de koop toe.
Via Loen en Stryn de 15 op en via de E39 richting Runde het vogeleiland.
De verbindingsbruggen op de route richting Runde zijn wat vreemd maar doen het goed, midden op de brug is er nog een passeer mogelijkheid.
Rond 12.30 uur rollen we via een brug Runde op, het zonnetje schijnt maar de wind is pal noord en nijdig koud, het voelt als poolwind.
Vogeleiland Runde, een persoonlijke wens gaat in vervulling en bij aankomst doe ik voor de zekerheid de eerste de beste meeuw maar vastleggen.
Hier onder het vervolg van Heel Noorwegen :
Wat vooraf ging :