Verblijf op vogeleiland Runde
In de vroege middag rijden we via de brug vogeleiland Runde op. Hoewel het zonnetje genadeloos hard schijnt komt de temperatuur niet boven de 7 graden en er staat een straf gemeen windje die noordpools aanvoelt.
Je kunt natuurlijk een rechte brug bouwen en de wegen aanpassen maar de Noren kiezen voor elegante en sierlijke uitstraling, ach het is maar een brug.
Er is maar 1 weg op Runde ruim 5 kilometer lang en vlak voor het einde van die weg is de camping Goksöyr waar we bij het inchecken een uitgebreide informatie ontvangen voorzien van een kaartje van het eiland, tijden om papegaaiduikers te spotten en mogelijkheid voor boottocht.
We komen pole position te staan met een heerlijk uitzicht en na een snelle lunch gaan we richting de berg want ik popel om alles te ontdekken.
Tijdens het gereed maken van de spullen die meegaan op ontdekkingstocht komt de witte kwikstaart kennis maken of misschien komt hij op mijn bescheiden voertje af
De beste tijd om boven te spotten is rond 8-9 uur in de avond maar daar gaan we niet op wachten. Een advies om 2 jassen aan te trekken lossen we op met laagjes kleding en extra jassen in de rugzak.
Volgens Rob is het misschien niet de beste dag om naar boven te gaan, alleen boven de berg hangen wolken en voor de rest is het onbewolkt. Raar eigenlijk er staat stormachtige wind en de wolkjes gaan niet weg.
Bij dit huisje gaat het pad naar boven en na een meer dan pittige beklimming met diverse rust pauzes komen we er achter waarom het 2 jassen advies bij de informatie zat. Een niet te beschrijven wind die je adem afsnijdt staat pal west over de berg heen te blazen.
We lopen in de mist met een rugwind over het hoogveengebied en ontdekken de eerste vogels die een zo lijkt het vliegverbod hebben. De grote jager zit rustig in het gras en maakt geen aanstalten om weg te vliegen.
Niet raar dat deze vogels niet vliegen, de wind waait hier echt enorm, stil staan om een foto te nemen is al moeilijk genoeg en soms wordt je adem afgesneden.
Langzaam trekken we verder, Rob heeft een natuurkundige theorie over de windsnelheid hier boven, iets met de vorm van de berg en een vliegtuig vleugel maar ik houd het op een venijnige poolwind die heel hard waait.
Aan de Oostkant van het eiland waait het iets minder hard en in de luwte kunnen we wat foto’s maken, zo zijn er overal mooie dingen te zien.
Ik realiseer me dat het inderdaad niet de beste dag is voor naar boven te gaan maar ach we hebben geen keus.
Langzaam trekken we door naar Lundeura, via een steile houten ladder komen we op de plek waar s ‘avonds de papegaaiduikers te bewonderen zijn.
De steile rotskusten aan de oostkant van Runde zijn ideale broedplaatsen voor vogels en de papegaaiduikers zijn nu op zee om te vissen.
Langzaam trekken we terug richting de grote afdaling. Volgens Rob wordt het hoogtijd dat iemand een kabelbaan hier gaat aanleggen…….ik laat het maar zo.
Voor de zekerheid neem ik een foto van deze papegaaiduiker op een huis want je weet maar nooit of we er nog een te zien krijgen.
Of een specht als deurklopper………..ja op Runde zijn vogels genoeg, zeg maar vogelparadijs. Uitgeput bereiken we de camper en besluiten niets meer te ondernemen.
Ach en na een doucheje en een stevige maaltijd begint het toch weer te kriebelen en we doen nog een klein rondje. Het licht is nog wel hard maar langzaam daalt de zon naar een punt wat beter is voor de fotografie.
Met een filter maak ik de sluitertijd wat langer en het water krijgt een zachte uitstraling door de bewegende golven, het is nog zeker geen zonsondergang maar met de zon achter dat heuveltje maak ik er gewoon een.
Dit is weer zo een plekje op de aardbol waar je moeilijk afscheid van kan nemen, ik ben er nog maar een halve dag maar die berg, de zee, de vogels en natuurlijk het camper plekje uitkijkend over de Noorse zee, tja…………………..Runde is OK.
Als de zon dan een beetje verder gezakt is maar nog lang niet ondergaat doen we de oude pier op het plaatje zetten. Het is 23.16 uur en na al de indrukken en vooral inspanningen gaan we slapen, ja zonsondergangen en Noorwegen in de zomer is geen goede combi.
We zijn er laat uit vandaag, het zonnetje scheen al voor zessen fel door een kiertje de camper in. Mevrouw eidereend kijkt onschuldig en weet zo te zien niets van het verdwenen voertje die ik gister laat op deze plek achter liet.
De berg is weer in nevelen gehuld maar voor de rest is het een strak blauwe lucht en de poolwind waait nog harder en ijziger dan gisteren.
Vandaag staat er een boottocht op het programma maar bij het zien van de stormachtige wind zou het wel eens afgelast kunnen zijn. We worden door de camping mensen netje naar de haven gebracht en daar wachten we op de boot van Johan Moltu, de Aquila die ons de vogels aan de Oostkant van Runde gaat laten zien.
Bij het zien van het bootje van Johan vragen we ons af of het bootje te klein is of de golven te hoog maar de hartelijke schipper van de Aquila verzekert ons dat dit de beste boot van Noorwegen is en hij de vaartocht wegens de harde wind iets heeft aangepast.
Schipper Johan is een innemende man en verteld honderd uit over het eiland, zijn leven als toeristen schipper en zijn manier van werken. Door het kleinschalig te houden en het gebruik van een klein bootje hoopt hij de vogelpopulatie zo weinig mogelijk te verstoren.
Hij laat foto’s rond gaan om mensen met weinig vogel kennis voor te bereiden op wat we misschien wel gaan zien.
In de luwte van het eiland is er haast geen wind en het moet gezegd Johan stuurt het bootje in alle hoeken en gaten.
De vroegere leraar verhaalt over de vogels en de beste plekjes om ze te spotten. We komen zelf varend in een grot en langzaam struinen we de Oostkust langs.
Het is nog een hele kunst om leuke plaatjes te schieten, er is wel weinig wind maar de deining is enorm en het super bootje van Johan gaat als een hollende stier op en neer.
Grote groepen papegaaiduikers zijn honderden meters uit de kust aan het vissen, ze laten zich toch niet zo makkelijk fotograferen maar heerlijk om te zien.
Hoog boven ons hoofd cirkelen twee zeearenden en toch blijven de andere vogels redelijk rustig, mijn vermoeden is dat er een gewenning is aan de grote rovers.
Zeekoeten en meeuwen in alle soorten, maten en stadia vooral de kolonie Jan van Genten maakt indruk. Met doodsverachting zien we de Jan van Genten duiken naar vis en op hooguit 50 meter is dat een indrukwekkend gezicht.
Na een woest stukje tegen wind met hoge golven komt de haven weer inzicht, Johan zet ons met de camera’s in het kleine hutje om van het gespetter af te zijn.
Ben je op Runde dan moet je echt dit vaartochtje meepikken zelfs zonder vogel kennis is het mooi om mee te maken.
Die avond besluiten we weer naar boven te gaan, jammer van die harde wind maar die gaat ons er niet onder krijgen, beter voorbereid en zeker met een goede instelling gaan we weer aan het klimmen.
Van schipper Johan kregen we de tip om bij Kaldekloven de afdaling te nemen richting de kust en daar een rustig plekje te zoeken om de papegaaiduikers op te wachten.
De beklimming gaat al vlotter dan gisteren al maken we er geen wedstrijd van, boven op de bult is de wind nu super storm en onze tocht naar de Oostkant maken we op wilskracht. Kaldekloven kunnen we niet vinden en we besluiten achter een groot rotsblok op adem te komen.
Een naar boven klauterende man verraad waar het pad naar de kust loopt en wat uitgerust lopen we terug naar waar het pad zou moeten beginnen.
Pfffffffff we hebben hier al 3 keer staan kijken en je moet “gewoon” je eigen ruim 2 meter over het randje laten zakken om op het paadje te komen. Rob laat zich al over het randje glijden als ik wil weten hoe we straks weer naar boven komen.
“Zien we dan wel weer , geef de camera’s maar aan ” Ik word kundig opgevangen…………. wat een avontuurlijk paadje Kaldekloven.
In een kleine hinderlaag zonder de boel te verstoren genieten we halverwege het steile pad naar beneden van de papegaaiduikers. Gek he allebei hebben we niet de behoefte dichterbij te komen en van achter ons grote rotsblok bespieden we de boel.
Natuurlijk komen we voldaan terug op zeeniveau, het gevecht tegen de elementen, klimmen naar toch wel aardige hoogtes en de ontmoetingen met ontelbare soorten vogels maar zeker de aanblik met de papegaaiduiker, het was het ons allemaal waard.
Tijdens het avond dingetje in de camper zien we op internet dat de Noordpool wind de volgende dag weer gaat waaien en voordat we de luiken sluiten is de beslissing al gevallen, morgen trekken we door……….dit was het voor nu op Runde Norway.
Na het ochtend gedoetje starten we rond 7.30 uur de camper, de poolwind blaast er onverminderd op los en met een strakblauwe lucht verlaten we dit mooie eiland maar zeker is dat we terugkomen.
P.S. Als ik op de bank rustig het kaartje bekijk kom ik de naam SS Akerendam tegen met een scheepje en jaartal 1726 en jullie weet dat ik te nieuwsgierig ben ……… nou goed een VOC schip is vergaan met ladingen goud en zilver voor de kust van Runde.
Wat voor af ging :