
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 2
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 2
Dag 4
Na een “het valt wel mee ” 4 sterren douche, koffie en broodjes gaan we op pad. Grappig is dat de 4 sterren camping niets heeft om de alles regelende campingpas, voor toegang en registratie tot alles retour te doen. Wij….. doen hem tussen de deur dan valt hij eruit als die geopend wordt.
Vandaag is een dag met bergen ik ben benieuwd. We vertrekken om 7.30, we hebben al betaald dus karren we de E 16 op in noord westelijke richting.
Ook deze morgen is het weer zozo met het weer, vooral op het eerste stuk is er regen en wind met gratis slecht zicht maar de dag is nog lang en volgens de berichten komt het wel goed. Het begint een trend te worden, bij het vertrek regen en slecht zicht maar mijn foto’s worden top dus ik heb geen klagen.
Als we de E16 verlaten wordt het weer beter. We volgen nu de 53 richting Øvre Årdal ( hahaha lekker Noors plaatsje om te typen) die loopt geleidelijk omhoog en stiekem gaat de hoogtemeter naar een record.
Er staat een nijdig windje hier boven op de berg, de route is mooi en het uitzicht is weer geweldig, ook de sneeuw hoogtestokken zijn alweer gezet.
De afdaling naar Øvre Årdal is een steile langdurige down hill race. Ons campertje maakt heel veel lawaai maar volgens de chauffeur is dat remmen op de motor. Leuk om te weten: op dit weggetje worden we ingehaald door een truck met tankeroplegger, waarschijnlijk leeg maar zeker met heel veel haast, goeie ogen en heel veel lef.
De koffie drinken we onder het genot van een neer stortend stroompje met uitzicht op Øvre Årdal in de diepte. Het uitzicht is geweldig. Weer rijdend duiken we naar beneden en bocht naar bocht komt het dorpje dichterbij.
In het dorp tanken we de camper voor de volgende beklimming. De Tindevegen is de volgende uitdaging, het is een verbindingsweg door de bergen naar Turtagrø hotell op de 55. De weg is maar 4 maanden per jaar geopend en bovenop is een tolpoort met slagboom die alleen met een creditcard open gaat (75 NOK)
We verlaten het dorp voor de beklimming, de camper past maar net door de bochten en met naar muziek klinkende motor geluiden klimmen we langzaam omhoog.
Ik vraag nog “wat doen we als er een tegenligger aankomt” maar het antwoord is een geconcentreerd gebrom wat denk ik inhoud dat het wel goed komt. Na een reeks gemene bochten krijg ik een camera moment en ooooo we zitten hooooog.
Ja het is weer genieten, meertjes en dorpjes in de diepte en bergen in een mistige waas gehuld.
We zijn al flink op hoogte en ook hier zijn de herfstkleuren al ingetreden. O ja, er komen tegenliggers en met enige moeite schieten verschillende auto’s langs ons heen. (Goed chauffeurtje op de camper)
Een paar keer proberen met de creditcard en ja hoor we mochten verder. Als je geen creditcard hebt moet je terug en volgens mij staan die Noren dan te lachen want er staan overal camera’s.
In de zomer zal dit wel een druk bereden weggetje zijn maar nu stoppen we soms voor een camera moment en echt niemand die ons verjaagd.
Tja… aan de plaatjes al te zien we stoppen veel en ondertussen begint het weer zachtjes te miezeren en langzaam trekken we door de bergen.
Over het randje kijkend is te zien waar we over een half uurtje rijden, een ding is zeker we moeten nog een eindje zakken de komende tijd. We hebben miezer regen of eigenlijk rijden we in de wolken, het licht is niet super maar het is mooi hier!!

Sprookjes bestaan niet maar de sprookjes omgeving is er al. Deze moet je echt klikken voor vergroting
Om iedere hoek of bocht kan een landschapsplaatje opduiken, de chauffeur doet wel wat nukkig als ik aangeef dat de camera naar buiten moet maar de mooie plaatjes blijven komen.
Je kunt natuurlijk niet elk moment stoppen tijdens de afdaling maar als de wil er is komt de regenboog ook op het plaatje. Opklaringen en op de achtergrond donkere wolken maken het beeld. Inmiddels zijn we op de 55 aangekomen en gaan rechtsaf richting Fossbergom en daar gaan we weer linksaf , een soort zig zag route eigenlijk.
Als we de 55 opdraaien klimmen we gelijk weer naar nog grote hoogtes, ik raak er aangewend, de bochten en het geronk van de motor. Het regent of natte mist met veel wind maar ja het is ook hoog en toch het is geweldig om deze route te rijden ook bij het mindere weer.
We zitten nu ook op een toeristische route want bij elke tussenstop stoppen er drommen Aziatische mensen met prachtige fotografische technieken.
Voorbeeldje: Een auto stopt er stappen vier volwassenen uit en een ieder neemt een ieder op de foto met de des betreffende omgeving als achtergrond dan gaan de telefoons in vele richtingen voor een clean shot en iedereen weer de auto in en daar gaan ze weer. In luttele minuten worden composities, portretten en landschapsfoto’s gemaakt, schitterend.
Nou ja, loopafstand, het is toch een uurtje stevig doorstappen schatten we in en met camera’s de miezerregen in is ook al geen goed plan, een nijdig windje buiten geeft de doorslag geen close opnames van de gletsjer vandaag. (we will be back)
Het dalen gaat gelijkelijk en met het dalen wordt het weer aanzienlijk beter. Ja ja we zaten hoog in de wolken dat zal het zijn.
Fossbergom komt inzicht en daar stoppen we voor een Stavkyrkje, of wel het staafkerkje van Lom. Dat misschien Fossbergom en Lom een en dezelfde zijn ontgaat ons.
Een pracht bewaard kerkje uit vervlogen tijden. Voor Wiki info. Kerkje
Hier boven een HDR bewerkte foto wat inhoud, om met meerdere opnames een betere licht donker balans te krijgen. Met een schuifje meer komt er een bijzondere uitstraling uit de bus. In Fossbergom verlaten we de 55 en volgen de 15 in westelijke richting, we zien de zon opduiken en de wind gaat ook liggen.
Door het zonnetje ontstaat er een heftig verschil tussen de wegdrijvende bewolking, het water kleurt tropisch in de Otta rivier.
Rijdend door de chauffeur geschoten, een oud hotelletje langs de Otta, een prachtige omgeving om te wandelen geen idee of we ooit komen maar hij staat er mooi op.
Ondertussen is het rond 16.00 uur en we kijken uit naar een “wild” plekje om te overnachten. De Noren begrijpen de rondtrekkende mens want we komen met enige regelmaat natuurcampings tegen, wat eigenlijk inhoud dat op een parkeerterrein een stuk van de weg overnacht mag worden.
Ach en met zo een uitzicht op je netvlies is het goed slapen, als de zon weg is wordt het aardig “koel”. De goulash maken we op een houtvuur en het bleef nog heel lang gezellig. Vandaag 280 km gereden en ieder moment genoten, vooral de doorsteek van Øvre Årdal naar de 55 was geweldig.
Dag 5
Het zal je niet verbazen dat we met regendruppels tikkend op het camperdak rond een uur of 6 uit ons bedje stappen want ja regen in de vroege morgen begint te wennen.
Koffie, broodjes, dingetjes doen maar ook een rondje wandelen en voordat we vertrekken is het al weer droog.
Om 7.30 draaien we de 15 weer op voor het vervolg. De route gaat nu richting Geiranger ” het mooiste fjord van Noorwegen” zeggen ze maar eigenlijk wilde ik nog een ommetje maken die ik in de voorbereiding had opgemerkt.
Het weer en het zicht is goed dus we besluiten het ommetje mee te pakken. Bij Grotli Høyfjellshotell slaan we linksaf de Gamle Strynefjellsveg ofwel de 258 op.
Na een paar kilometer is de weg verspert door werkzaamheden, de wachttijd bedraagt 20 minuten. Camera tijd dus, de wolken worden opgelost door de eerste zonnestralen die over de bergtoppen het dal in schijnt.
De wolken maken de omgeving spookachtig, hier hoog in de bergen lijken ze een speelbal van de wind en zon. Het is hier stil en verlaten, in de verte zien we kleine trekkers tentjes maar geen mensen, zo weids en zoveel rust.

Wie het echt weet mag het zeggen. (Wiggert Tijsen geeft onderaan in de comments uitleg over deze steen, Bedankt Wiggert…..)
De onderste regel op de steen heb ik er net opgezet en ja wie het echt weet mag het zeggen maar oud is hij zeker. Ook kunstig opgestapelde stenen van heel lang geleden kom je veel tegen.
Voor ons tekent een afdaling af, echt veel hoger als dit komen we hier niet. Hier buiten heerst het geluid van de wind en het gekletter van stromend water verder is het stil.
Mocht je als lezer ooit zonder caravan richting Geiranger rijden moet je dit ommetje doen, gewoon omdat het echt de moeite waard is.
Op het kronkel weggetje zakken we richting het dal, het uitzicht is overweldigend, moeilijk te zien maar ook witte bloemetjes langs de rivier.
De rivier wordt alsmaar breder en woester, op dit punt hebben we al een tegenligger gehad wat aangeeft dat de weg ergens naar toe moet gaan.
Heerlijke wolkenluchten bepalen het plaatje maar anders dan strak blauw maken de wolken deze omgeving nog ruiger en nog woester.
Het is tijd voor een plaatje………zet je camper midden in de haarspeldbocht op de handrem en loop een stukje naar boven voor het klikje. Het hoogte verschil is enorm wat niet echt uit komt op foto. Op de achtergrond buldert de rivier de diepte in.
Het einde van de afdaling is te zien en ik tik het nog een keer: als je in de buurt komt moet je dit ommetje meenemen. Aan het eind van de 258 slaan we rechtsaf de 15 op in noordelijke richting. We rijden eigenlijk de 15 terug vanwege het ommetje en pakken de 63 richting Geiranger.
Bij de voorbereiding was een bezoek aan Dalsnibba- Nibbevegen, een uitkijkpunt boven op de berg uitkijkend over een stukje Geirangerfjord ingeplant mits het mooi en helder weer zou zijn en…… raad is wat!!!!
Het is mooi en helder weer, de Noren hebben een heuse asfaltweg naar de top van de berg aangelegd. Om erop te mogen is een geldophaal kastje bij een slagboom neergezet en na onze financiële bijdrage klimmen we naar de top.
Boven is het uitzicht waanzinnig mooi, naar alle richtingen zijn bergtoppen te zien. Het zicht is super alleen het Geirangerfjord ligt verstopt onder de wolkjes. Oja en het is koud…. heel koud en er waait een gemene straffe wind.
Tijd voor een bakkie koffie, ondertussen brengen de Aziatische toeristen vanwege de bittere koude hun foto stop tijd terug tot onder de minuut. Merkwaardig is dat enkele van hen met mondkapjes lopen geen idee wat daar de bedoeling van is.
De wolken breken open en het Geirangerfjord komt prachtig in het zonnetje te liggen. Bovenstaande foto is met 80mm en ISO 100 en F 11 genomen, rechts zie je een kronkelweggetje omhoog gaan, als je niet met de boot weggaat uit Geiranger is dat de vervolg route maar het is mooi en helder weer dus….. wij doen dat weggetje niet.
De foto’s laten zien dat het geen zin heeft de berg op te rijden bij slecht zicht en of laag hangende bewolking. Een indrukwekkende ervaring is het hier boven ondanks de koude en de smerige wind.
Terug op de 63 zijn we nog niet klaar met dalen, de weg lijkt me niet geschikt voor auto’s met caravans want het gaat als een raket naar beneden. Het is hier ook zichtbaar drukker met toeristen dus je kan niet zomaar stoppen maar de camera krijgt geen rust.
Sommige opnames zijn gemaakt zonder uit te stappen, even stoppen in een bocht en op de “Aziatische methode” rits rats click. Maar och wat is het hier mooi, de afdaling lijkt eindeloos te duren en we nemen de tijd om lekker langzaam te gaan.
Een speciale parkeerplaats voor dit uitzicht, toch maar mooi gedaan van die Noren, we moeten nog heel veel zakken het houd niet op.
Bladstil, strak blauw en helder, de camper staat pole position in de rij voor de veerboot en op het bankje aan het fjord gebruiken we de lunch. Dit ga ik nooit meer vergeten je voelt je hier klein tussen al die bergen en nu ook zonder jas, boven was het woest hier heerst rust.
Hoe klein wil je ze hebben ik geloof niet dat dit autootje de bergen op kan rijden die rond Geiranger zijn.
We gaan met de veerboot naar Hellesyit aan de andere kant van het fjord. Voor 1440 NOK mag de camper ook mee en gaan we geen kronkel weggetje vanuit Geiranger doen. De zon schijnt nu volop, het camerawerk wordt moeilijker zeker op het water met al die reflectie.
Het net aankomen varende cruiseschip kan ik vanaf de pont goed op het plaatje krijgen.
Het schip draait 180 graden om aan een boei af te kunnen meren, het lijkt wel een nietig bad bootje in het overweldigende fjord. Ik zelf sta dan wel op een eierdopje als ik de vergelijking doortrek.
Merk op dat de kleur van het water geweldig is, tijdens de hele bootreis bepaald dat mijn gevoel “het mooie gekleurde water”.
Ach het gaat allemaal zo snel, ik moet eigenlijk naar de kapitein om te bepleiten dat we geen wedstrijd doen of achterna worden gezeten en dat het wel half gas kan maar ik concentreer mij op mijn fotowerk.
Nog een laatste klik richting Geiranger, wat een heftige omgeving is dat, met winterjassen boven op de top je eigen groots voelen en aan de waterkant van het fjord lunchen in je t-shirt met een nietig gevoel, ja een hele bijzondere omgeving.
Vervolg van de reis:
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 3
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 4
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 5
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 6
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 7
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 8
Vorige deel gemist?
Joke,
de steen die jullie op dag 5 op de Strynefjellsvegen passeerden, is een grenssteen tussen het provincies Kristians amt en Nordre Bergenshus amt. Dit zijn de oude benamingen van de huidige provincies Nordland en Oppland.
Hoi Wiggert,
Wat een fantastische aanvulling geef je hier, geweldig. Ik vermoedde al een oude steen, afgelegen in de bergen met voor mij vage inscriptie.
Super bedankt voor je reactie Wiggert………….thanks