Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 3
Met de camper naar Finland, Noorwegen en Zweden deel 3
We zitten op een veerpont midden op het Geirangerfjord, de boot brengt ons en onze camper naar Hellesylt. In drie talen worden de weetjes van het fjord aan de toeristen medegedeeld dus eigenlijk wel een leerzame overtocht.
Hier boven het eerste beeld van de zeven zusters. De rivier Knivsflåelvane valt over 300 meter naar beneden in zeven afzonderlijke stromen. De grootste verticale val van de waterval is ongeveer 250 meter. De waterval is gelegen in de buurt van een verlaten historische boerderij Knivsflå.
* de rode ster houd in dat bij klikken er een grotere foto te zien is.
De legende van de zeven zusters is dat de zeven zusters speels dansend de berg af komen, terwijl de aanbidder (Friaren, een waterval tegenover de zeven zusters) speels flirt vanaf de overzijde van de fjord. De aanbidder probeert een huwelijks aanzoek te doen aan de zeven zusters aan de andere kant van de fjord, maar dat is nooit gelukt. (alle wijsheden over de zeven zusters komen van Wikipedia)
Het fjord is indrukwekkend, de hoge bergen aan weerszijden, het spiegelende water en de prachtige luchten maken dit reisje een genot. Ik prijs me gelukkig met het mooie weer van vandaag hoewel het zonnetje nu volle bak schijnt is het goed fotograferen op de boot.
Op de drie dekken van de boot is het een drukte van belang met film, foto en telefoons. Ik herken de Aziatische techniek ook weer maar verbaas me over uitschuif selfie stokken. Complete schermen van tablets zie ik als het ware opstijgen. Tja….. ik durf er geen foto van te nemen wat dan wel weer jammer is voor dit verhaal maar ik laat iedereen graag in zijn waarde.
Verticaal boeren, geen idee wat hier te boeren valt maar ik denk een leuk boerderijtje aan het water en akkers aan de andere kant van de berg.
Geinig wolkje boven de berg hangend ware het een donut, de mooie plaatjes blijven maar komen.
Ook aan deze bootreis komt weer een einde, het is indrukwekkend om tussen de hoge bergen met kletterende watervallen te varen. Op de boot met drie dekken is genoeg ruimte om wisselende camera standpunten in te nemen.
Van Hellesylt gaan we over de 60 richting Stranda, het is pas half vier dus we doen nog een stukkie. De weg gaat weer steil omhoog maar we kijken er niet eens meer van op, tja alles went.
De zon staat niet echt lekker maar met tegenlicht rolt er toch nog een aardige foto uit. Jammer dat er nog geen avondrood in de lucht zit. Nee maar dan….. drijvende zalm kwekerij dingen mmmmmm heerlijk, die kleine toevoegingen aan het beeld geven net iets meer dimensie aan het plaatje. O ja de gemiddelde snelheid beland weer rond nul met al die ver gezichten hier.
Gek hé, dat op het moment van het maken van de foto je al een gevoel van heimwee bekruipt. Je weet dit zijn de laatste momenten bij Geirangerfjord : wat een beauty!! Yup we gaan doooor.
Bij Stranda komt de veerboot bijna aan als we onze camper op de kade stil zetten. Het zijn nog best snelle veerverbindingen en in dit jaar getijde is de wachttijd miniem. Aan de overkant gaan we de 650 rechtsaf op en door naar de 63 en ja de 63………. is het toetje van deze indrukwekkende dag.
Onderweg is er van alles te fotograferen maar ik krijg de indruk dat de chauffeur trek heeft in een ritje. Met een paar goede foto’s bij dit riviertje/bruggetje (stuk of 25 foto’s totaal) haal ik weer flink de gang uit dat ritje. We zitten in de aanloop naar de Trollstigen road een weg met elf haarspeld bochten en mega veel hoogte verschil.
Prachtige bergtoppen doemen op en de hoogtemeter neemt ook weer hoge waardes aan. Mij doen de bergtoppen een beetje Amerikaans aan.
Trollstigen (ook wel: de Trollenroute Bert en Annemie hebben er een mooi flimpje van) is een deel van weg nummer 63 in Noorwegen van Åndalsnes naar het zuiden. Het is ongeveer 20 km lang.
Het is een populaire toeristische weg met elf haarspeldbochten. De weg is geopend op 31 juli 1936 door de koning na een bouwtijd van acht jaar. Oorspronkelijk was het een smalle weg waar auto´s elkaar op maar een paar plaatsen konden passeren. Na verbeteringen is het een goed berijdbare weg geworden.
Bovenop de top is een uitkijkplatform, Trollstigheim geheten, waarvandaan er een mooi uitzicht is op de weg en de watervallen zoals Stigfossen. In de wintermaanden is Trollstigen gesloten. Zelfs in het voorjaar (mei-juni) is de weg naar de Trollstigen soms in de ochtend vanwege nachtvorst enkele uren gesloten.
Rondom zijn de bergtoppen van de Dronning (1568 m), de Kong (1593 m) en de Bispe (1475 m). Bron Wiki
Met een goede chauffeur is het heerlijk reizen, hier staan we veilig op een uitwijkplaats te wachten op een klimmende touringcar, als je ver voor uitkijkt is autorijden een makkie.
De afdaling verdwijnt in de vallei in de verte, langzaam dalen we de elf bochten en gaan op zoek naar een camping die langs deze route zou zijn.
Om punctueel 18.00 uur (haha toeval) staan we op Trollstigen camping, de eigenaar van deze eenvoudige camping heeft als werknemer gewerkt in het hotel van …… Kees Verkerk. Na een ris verhalen die eigenlijk niet erg goed te volgen zijn gaan we buiten eten maken. Een soort BBQ maar dan anders, via internet pochen we met een paar schitterende foto’s van Geirangerfjord bij mensen aan het thuisfront.
De indrukken zijn enorm vandaag ongeveer 90 kilometer gereden maar wel met beklimmingen van de buitencategorie, van bibberend koud tot het buiten eten rond een uur of zeven s’avonds.
Dag 6
Ook langs de Trollstigen is het heerlijk slapen, we worden wakker met……. een zonnetje, merkwaardig na al die morgens met regen maar we nemen het er goed van. Rob bakt eieren met spek en we eten in het ochtend zonnetje ons hapje mmm.
Vandaag is het kilometers maken, super dingen hebben we gehad en het volgende doel is de Lofoten. Nou is het niet de bedoeling dat we vol gas een E weg opstuiven….. maar ja we gaan wel kilometers maken.
Het Kees Verkerk mannetje is als we om half negen wegrijden nog in geen velden of wegen te zien. We hebben al betaald dus gaan via het laatste stukje 63 de E136 op weg naar de 64.
We volgen de 64 tot aan de pont bij Åfarnes en gaan rechts de 660 op. De omgeving hier is heuvelachtig en eigenlijk na gisteren een beetje saai maar in vergelijking met gister is alles saai wat meer over mijn instelling zegt als het landschap.
De 660 slingert zich door het landschap we stoppen niet veel maar als we een bordje Sira kirke tegenkomen gaan we dat natuurlijk volgen. Foto van het kerkje is met tegenlicht gemaakt en heb ik bewerkt met HDR techniek waardoor de licht donker partijen in het plaatje gelijkmatiger worden.
Ja dat krijg je als je in het zonnetje gaat ontbijten, de lucht trek dicht en het gaat regenen.
We volgen de 660 tot op de 62 en gaan via de 70 richting Oppdal, de route is heel mooi zo hoog door de bergen maar het regent nu onophoudelijk hard. Ons plan was een vallei in te rijden richting de berg Stori maar voor het eerst deze reis passen we de route aan vanwege het weer.
We gaan door naar Oppdal en draaien de E6 op richting het hoge noorden. Voorbij Stjørdal zoeken we een plekje om wild te staan in de bossen. Het is niet meer droog geworden, we hebben 570 km gereden en zijn toch wel tevreden.
Vervolg van de reis:
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 4
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 5
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 6
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 7
Met de camper naar Noorwegen Zweden en Finland deel 8
Eerdere delen: