Een beste camping in Italië
.
.
Het is 2019 en we doen een rondje Italië.
Tijdens dat rondje komen we door onverwachte omstandigheden op camping Podere Sei Poorte terecht. Wij denken dat het een verhaaltje waard is.
.
Voor ons de eerste echte keer Italië, wel eens een weekje langs bij familie geweest maar iets in onze systemen zegt dat Italië geen land voor ons is, we zullen zien…
.
Met de auto vol fotoapparatuur en een tent met kampeer spullen maken wij er weer een hele aparte reis van. Vanaf Stuttgart binnendoor, langs het Bodenmeer en bij Nauders de grens over om met twee overnachtingen Toscane te bereiken.
Vooraf was afgesproken om er geen eindeloze “stenen kijk trip” van te maken. Hoewel wij niets schuwen is natuur en toevallige ontmoetingen ons hoofddoel.
In Toscane.
.
.
Lucca maakt gelukkig een uitzondering op het niet naar stenen willen kijken. Een heerlijke vestingstad met prachtige bouwwerken en vol idyllische plekjes. We zijn na een weekje Italië al aardig van mening veranderd.
.
Vanaf Lucca blijkt het een halfuurtje rijden naar Pisa en ik houd voet bij stuk dat een kiekje van de beroemde scheve toren gewoon moet als je in Italië bent.
Tot mijn verbazing is de toren het minst in het oog springende gebouw.
De kathedraal van Pisa staat op het Piazza dei Miracoli en aan weerszijde daarvan staan het baptisterium en de klokkentoren. Zelf vind ik het baptisterium hierboven op de voorgrond het mooist, het is een afzonderlijk gebouw voor het dopen. De bouw van het hele spektakel begon in het jaar 1064
Wat je moet weten over een bezoek aan Pisa, ontzettend druk, veel dubieuze mensen maar mooi…………mooi.
.
.
Na het toch wel zeer mooie bezoek aan Lucca besluiten we ook Siena mee te pakken. Voordeel van een camping verblijf is wel dat je mensen spreekt en zo veel nuttige informatie vergaard. In Siena zo krijgen we te horen is een mooie stadscamping en de beslissing is niet moeilijk.
Het blijkt een prachtige terrassen camping te zijn met veel oude bomen en opvallend rustig. Daar maken we ook kennis met de ultieme pizza beleving. Nergens ooit at ik zo’n lekkere pizza.
Camping Siena Colleverde met een bushalte en kaartverkoop voor de bus naar de stad.
.
Al onze plannen zijn al in deugen gevallen bij het maken van bovenstaande foto. Rob zou deze foto maken en ik bestudeer de kaart in de auto met de stereo op 10. Hevig bloedend komt hij hinkend vragen of ik hem niet heb horen roepen om hulp. Uitgegleden op zijn slippers en een flink eind naar beneden gevallen……………jaja we weten het.
Richting San Marino.
Die avond bedenken we dat we richting San Marino gaan morgen. De inwendige kneuzingen en grote schaafwonden verhinderen makkelijk lopen dus we hebben even niets in Siena te zoeken. Uit frustratie gaan we weer pizza eten voor in het restaurant en ik moet zeggen dat helpt. Zou het mogelijk zijn,………. “pizza verslaafd” zo snel al.
.
.
Uitkijkend op dit landweggetje gebruiken wij onze lunch onder een oude eik. Een net van het spit getrokken kip, gegaard met Italiaanse kruiden, citroen en olijfolie vergezeld met vers stokbrood en ijskoude verse melk. Tja aanpassen is het motto……..
We puzzelen tijdens deze stop een nieuwe camping met als eerste vereiste Nederlandstalig want met het been van Rob gaat het niet echt veel beter dus je weet maar nooit.
Onze keuze valt op camping Podere Sei Poorte (maps) een iets wat afgelegen camping rond de 20 km van de kust, een uurtje rijden naar San Marino en Nederlandstalig voor je weet maar nooit been hulp.
.
.
Heerlijk dwalend door een heuvellandschap is het bovenstaande kerkje het punt om voor de laatste keer af te slaan richting de uitgekozen camping Podere Sei Poorte.
Het is beslist geen majestueus ritje maar ik zie veel bomen en hoor vogelmuziek en daar word ik blij van.
Aankomst op camping Podere Sei Poorte.
.
.
Het is rond een uur of 3 als wij aankomen. In de zinderende hitte maken we het kleine klimmetje naar de receptie.
Vaak en veel hebben we gekampeerd maar dit welkom waren we nog niet tegengekomen, een fris ogende Hollandse jonge dame verwelkomt ons en haalt ons over om eerst een welkomstconsumptie te nuttigen. Wat een heerlijke timing……………….bijkomen in de schaduw.
.
.
.
Tijdens de verkoelende ijsthee vergezelt met een heerlijk knabbeltje opper ik dat het wel heel erg Nederlands is allemaal. Vanaf de ingang tot aan de receptie zagen we alleen maar Nederlandse gasten. Rob blijkt ook een Belgische auto gezien te hebben dus.
De kampeerplaatsen zijn enorm, we zouden onze middelmatige tent wel 8 keer naast elkaar op kunnen zetten met de auto er nog naast. En iedere plaats heeft een eigen water en elektra voorziening, als de tent staat ben ik met 3 passen bij de waterkraan.
.
.
Rond vier uur in de ochtend schiet ik in een keer rechtop in bed. Ik waan mij in het amazonegebied zoveel vogels hoor ik door elkaar zingen. Het is nog aardedonker maar ik maak Rob wakker, hoor dan…………hoor dan……al die vogels.
Zoals altijd word ik tot rust gemaand maar eigenlijk zou ik er al uit willen gaan en een camera willen pakken. Als ik het heldere geluid van de wielewaal hoor kan ik niet blijven liggen………ik moet eruit.
Het vogel fotograferen wordt niets maar baantjes zwemmen rond een uur of 8 is ook een beleving. Alleen in het zwembad met uitzicht over het dal en de geur van de oleander haag maakt mij zo ongelooflijk blij. Dagen lang geniet ik, vaak in mijn eentje van deze vroege sensatie.
Fotograferen
.
.
.
.
.
Achter deze bordjes staan een paar bomen en ik sta geduldig te wachten om de als maar zingende nachtegaal op de foto te zetten. Zonder haperen blijft het vogeltje zingen maar ik kan hem niet in mijn vizier krijgen.
Als ik de “Lesbos truc” toepas is het plaatje in minuten gemaakt. De Lesbos truc: Ik zoek met de telefoon een filmgeluid van een nachtegaal en druk op play, leg het toestel op een paaltje en grijp mijn camera.
De nachtegaal is te nieuwsgierig en komt een solo voorstelling voor mij zingen.
.
.
.
Een paar echte vijanden wil ik wel noemen tijdens menige camera rondgang over de camping, de zon die onophoudelijk schijnt en het dikke bladerdek van diverse bomen. Niets is zo vervelend als een vogel te horen fluiten en die niet voor de lens te krijgen. Ik wil hier geen namen noemen maar………..wielewaal !!
.
.
.
.
De camping is wel wat ver van enige supermarkt, voor ons niet heel erg maar mensen met een camper proberen te vergeefs op de elektrische fiets boodschappen te doen.
Ondertussen begint Rob’s been weer aardig soepel te worden, het lijkt op normaal lopen…………gelukkig.
Verder ontdekken
.
.
.
.
Stiekem is het een prachtige heuvelachtige omgeving, vanaf de camping rechtsaf zien we weer een wielewaal, een korte jacht met de auto levert niets op, ook een slang, we denken een Aspisadder maar het beestje is supersnel en is al weer weg voor we echt goed kunnen kijken.
Verderop zet Rob midden in een bocht de auto stil, door het open dak van de auto horen we de bekende geluiden van bijeneters. Gelukkig blijft deze bijeneter wel zitten voor een fotomoment.
.
.
.
Een heerlijk stadje op rond de 30 km vanaf de camping om lekker in je eigen tempo door te slenteren. De hoofdstraat is over de hele lengte vals plat, niet echt klimmen maar loopt omhoog.
.
.
Bijna overbodig om te vermelden maar tegenover de Kathedraal hebben ze overheerlijk ijs.
.
.
.
Wij zijn inmiddels wel verknocht aan de weggetjes binnendoor. Het is soms wel een gepuzzel maar het loont zeker de moeite en ach heerlijk toeren in je vakantie, zonder haast en alles bekijkend.
.
Eten bij Sietske en Hans Poorte
.
.
.
Bij een praatje tijdens een verblijf met een biertje onder de luifel vernemen wij dat er Zondag een brunch wordt georganiseerd. Inschrijven en aanschuiven aan lang gedekte tafels, hoe Italiaans wil je het hebben.
Sietske en Hans Poorte regelen voor een schappelijk bedrag een heerlijk samen zijn met diverse over heerlijke hapjes en allerlei drankjes. Ik kan er heel lang over uitweiden maar als ik zeg dat de brunch om 11 uur begon en wij om half 5 weer bij de tent terugkwamen is daar genoeg mee gezegd.
.
San Marino
.
.
San Marino is een heerlijke stad/staatje om een keer gezien te hebben. Het is toeristisch druk maar als je vroeg bent (voor de bussen uit de hotels arriveren) is het goed te doen. Veel leuke winkeltjes met opvallend aardige behulpzame mensen.
.
.
.
Op de camping
Onze dagelijkse jacht op de wielewaal bereikt zijn hoogtepunt in het zwembad. Als ik mijn ochtend baantjes trekt vliegt de prachtige geel zwarte vogel op nog geen 7 meter recht voor mijn neus voorbij. Ook met de auto zijn we meerdere keren vlakbij een cameramoment met de wielewaal maar iedere keer net niet…………………….
.
.
.
Er blijft van alles te zien en te bewonderen, het is een schitterende omgeving. De maand juni heeft voordelen, de Italiaanse natuur is volop aan het groeien en bloeien. De droogte later in het zomerseizoen zal alles verdrogen.
.
.
.
.
Een heerlijke middag lui op een luxe zonnebedje, er staan er genoeg. In het zwembad kan het best druk worden maar met een boek en een drankje is het goed uit te houden en ieder briesje wind voelt goed zo boven op de heuvel.
.
.
Voor we richting de tent afdalen doen we nog even een ijskoud biertje onder een parasol op het terras. Voordeel van meerdere Nederlanders op de camping is wel dat er altijd een babbeltje te maken is en informatie uitgewisseld kan worden.
.
.
.
Anders dan de wielewaal gaat de hop wel op de foto. We hadden hem al meerdere malen gezien maar tja je moet geluk hebben.
Terugkomend van deze fototocht weet de buurvrouw te melden dat er een mooie vogel deze middag langdurig rond onze tent aan het scharrelen was. Hij was zwart wit gestreept met een hele mooie opgezette kuif.
.
.
‘s morgens al inschrijven voor een viergangendiner, eigenlijk niet onze aanpak want vrijheid en ongebonden zijn is ons vakantie motto. We gaan toch voor de bijl omdat terugdenkend aan de zondag brunch het een risicoloos besluit wordt als Sietske kookt.
Super gezellig nakletsen over alle vakantie belevenissen aan lange tafels met heerlijk eten en een bijpassende wijn. Aan deze Italiaanse gewoonte kunnen we makkelijk wennen.
.
.
.
Tijd om verder te gaan
Na een klein weekje verlaten we camping Podere Sei Poorte. In onze 5 weken durende trektocht door heel Italië stonden we nog op vele campings. Wat te denken van siësta’s, de hele camping 3 uur lang dicht doen. Met je badmuts op bij 40 graden zwemmen. Campings zo druk dat we niet eens de moeite namen om uit te stappen.
.
.
.
.
Op de terugweg vanuit het zuidelijkste puntje van Italië zijn we toch weer hier teruggekomen om onze vakantie af te ronden. De wielewaal is nooit fatsoenlijk op de foto gekomen dus er blijft altijd nog een reden om naar deze camping terug te keren.
.
.
Er kan een reden zijn om hier onder een berichtje voor mijn achter te laten, ik zou het zeer waarderen.
De website van camping Podere Sei Poorte vindt je hier
