Lesbos Griekenland ontdekken
Lesbos Griekenland verder ontdekken
Na het klooster bezoek gaan we weer richting kust om Lesbos Griekenland verder ontdekken, er duiken weer onverharde wegen op als we het bord beach gaan volgen. De auto gaat door alle stof er toch wel erg onfris er uit zien.
.
.
.
.
.
Gavathas is een piep klein vissersdorpje zeg maar gehucht . In de haven is een visser bezig met netten boeten en voor de rest serene rust. De visser begroet ons vriendelijk met een knikje en kijkt met een blik van wat komen jullie hier bekijken, zorgvuldig maak ik de foto’s zonder de visser en het lijkt dat hij dat kan waarderen.
.
.
.
.
Wat opvalt is dat buiten de toeristische plekjes het heel rustig en authentiek is, menig maal worden we gegroet met een knikje maar ook wuiven komt voor. Ik bedenk wanneer ik voor het laatst wild vreemde buitenlandse gasten gegroet heb en kom tot de conclusie dat Grieken heel aardige lieve mensen zijn met respect voor mensen die hun leefgebied bezoeken.
.
.
Op de kaart van de buuf stond hier ook een vogelgebied aangegeven maar die kunnen we niet vinden, we gaan een ruig paadje op dat natuurlijk onverhard is. Hier is het contrast heel groot, de ruige woestijn ontmoet een prachtig mooie blauwe zee.
.
.
.
Rob begroet de kuifleeuwerik met “die uitslover wil weer op de foto” maar we zijn maar wat blij met het redelijk tam aandoende vogeltje. Altijd een liedje klaar en een talent acteur voor de camera.
.
.
Bij de klauwier moet ik fluiten om oogcontact te krijgen en dat lukt wonder wel, ook de boomklever en de fluiter spotten we maar echt mooie plaatjes levert dat niet op.
.
.
Bij dit stukje Lesbos ben ik waarschijnlijk mijn hartje verloren aan Lesvos, de groetende mensen, het haventje met de visser en de stilte met niets anders dan de wind en het ruisen van de golven en het blauw…. het zonnetje.
Door de bergen gaan we richting Skala Kallonis en op de laatste afdaling krijgen we een prachtig uitzicht over de gehele streek van Kalloni.
.
.
Op bovenstaand plaatje is rechts langs de kust Skala Kallonis, links van het midden Kalloni met daar boven de zoutwinning en aan de kust de hoge bergen zout. Rechts buiten het plaatje is Kaloni village niet zichtbaar. Tijdens de verdere steile afdaling komen we een kapelletje tegen en de chauffeur van dienst slaat na een haarspeldbocht behendig de afslag op.
.
.
.
Voor mensen die Grieks kunnen lezen maar het ook begrijpen zet ik het bord er even bij. Ik denk iets met vechten, het uitzicht is geweldig en met een rondje lopen stuiten we op een beroemd klooster.
.
.
Het klooster gaan we een andere keer bezoeken want tijd, trek in eten en volle zon zijn argumenten om het nu over te slaan, wel is te zien dat er vele van die kleine kapelletjes her en der staan.
.
.
Voordat we ons zwembad in duiken voor een sloom baantje schoolslag rijden we nog even langs “onze haven”, niet dat het de kortste weg is maar gewoon even kijken. De dag eindigt zoals hij begonnen is, op het terras van de taverne met koele drankjes, heerlijk eten en kletsend over de belevenissen van de dag.
.
Rondje richting Polichnitou, Ampeliko en Keramia.
Normaal bij onze vogel tochtjes speelt het vroege opstaan een belangrijke rol. Verplaatsen kan in het donker en met het eerste licht worden de plaatjes vele malen beter. Dit alles slaan we hier iedere dag over om rond kwart over 8 bij Aphrodite in de taverne aan te schuiven voor het ontbijt buffet. Onder het mom van “we kunnen Aphrodite niet met al dat eten laten zitten” slaan we geen ontbijtje over.
.
.
Met zes bungalows een zwembad delen is goed te doen. Met de plaatselijke kikker is geen afspraak te maken, net als ik voor de baantjes probeer te gaan komt de kikker aan hoppen en duikt in het zwembad.
Een paar dagen later kon ik met de camera de zelfde kikker vastleggen, gewoon lekker in het zonnetje en dan hop een rondje zwemmen.
.
.
Gek he, in een split second denk je aan een prins zoenen, geen idee hoe dat komt.
.
.
In het haventje van Skala Kallonis wordt al weer hard gewerkt aan het klaar maken van de netten. Ik heb geen idee hoe ver ze zijn maar stapels netten zijn voorradig.
.
.
Als we bij de zoutwinning een rondje doen wacht ons al weer een vogelverrassing. In de lucht zwermt het van vogels, Rob doet een gooi van honderden, ik zelf houd het op honderd maar dat is nog steeds veel.
.
.
Zwermen roodpootvalken vliegen door de lucht om de daar rond vliegende insecten te pakken. Anders dan de torenvalk doet deze valk niet stil hangen tijdens de jacht maar net als zwaluwen scheren ze door de lucht en pakken met hun pootjes in volle vlucht de insecten en eten ze gelijk op.
.
.
Vanaf een rustig plekje volgen we het schouwspel. De valken zijn moeilijk vliegend op de foto te krijgen want beweeglijkheid en zon zijn echte spel brekers. Na een half uurtje verdwijnen de roodpootvalken weer uit beeld.
We maken ons dagelijks rondje bij de zoutwinning af. Het valt ons op dat we bepaalde vogels dagelijks zien……..jawel…….. neem nou die ene grauwe klauwier, we noemden hem Fred.
.
.
Er is iets met zijn onder snavel gebeurt en we pikken hem er zo uit. Elke dag jaagt Fred binnen een straal van 50 meter en als hij niet jaagt zit hij in de laatste boom te dutten.
.
.
Niet dagelijks maar wel vaak treffen we de grauwe vliegenvanger aan op het hekje bij een schuurtje. Zo krijgen we toch de indruk vaker dezelfde vogels te zien in de buurt waar we ze eerder zagen.
Tijd om weer eens flink gas te geven met de micra, van uit de zoutwinning rechts richting Mytilini en al rijdend tussen de olijfboomgaarden komen we twee laag vliegende pelikanen tegen. Wat een aanzicht, zonder een klap met hun vleugels, als ware het zweefvliegtuigen zo imposant, schieten ze over ons heen.
Nou ga ik niet opscheppen over de stuurmanskunst van Rob maar ik slinger heen en weer door de auto, hoor het knerpen van autobanden op het asfalt en bekijk daarna de pelikanen van achteren in hun eindeloze glijvlucht. We slagen er niet in de vogels te fotograferen en staken de achtervolging voorbij Kalloni.
.
.
Na de Schumacher kunsten van Rob gaan we in aller rust weer richting Polichnitou, de heuvels zijn flink bebost deze kant van het eiland. Op de wetlands is het nu niet druk, we treffen er blauwe reigers, zilverreigers en een wulp aan.
Grappig is dat de zwarte ooievaar en blauwe reiger gezamenlijk op een rots staan maar aan de lichaamshouding is duidelijk te zien dat ze elkaar niet mogen. De reiger verlaat als eerste de stek.
.
.
Anders dan de woestijn rit richting Sigri is deze Zuidelijke route door naald bossen afgewisseld met olijfboomgaarden. Weg van de doorgaande weg dwalen we via smalle weggetjes en onverharde paadjes door de olijfboomgaarden.
Het wordt mijn Schumacher zelfs wit om de neus als we in een gehuchtje heel erg stijl bijna recht omhoog, rakelings langs de huizen een verkeerde weg nemen. We zijn weer even bij de les om niet overal zo maar in te rijden.
.
.
.
Uiteindelijk komen we in het pittoreske plaatsje Skala Polichnitou, daar zou ook een zoutwinning moet zijn. Alsof de tijd stil heeft gestaan is de uitstraling van Skala Polichnitou.
.
.
Aan het einde van de boulevard staat een prachtig nieuw kerkje in authentieke stijl. Links op de achtergrond staat een niet afgemaakt gebouw en daar achter is de zoutwinning van Skala Polichnitou. Voor het pand ga je rechts de onverharde weg op en dan is het camera pakken en schieten.
.
.
Het mooie van deze locatie is dat je veel dichterbij kunt komen en ja je moet ook een beetje geluk hebben. Hier ben ik op mijn buik over het dijkje getijgerd, onder het motto alles voor het plaatje.
.
.
.
De jonge flamingo’s staan afgezonderd van de oudere dieren, in groepjes trekken ze wat onderdanig langs de kant van de zoutpannen.
.
.
Een prachtige plek om uren door te brengen met alleen de fel schijnende zon als grootste vijand. Er is achterin nog een afslag een bruggetje over en dan kom je via talloze olijfboomgaarden weer op de doorgaande weg.
.
.
.
Met een beetje geduld maar ook inzet komen de mooie plaatjes vanzelf. Het vogeltje was driftig zonder op te letten aan het foerageren maar op het moment dat ik afdruk schrikt hij en vliegt gelijk op.
.
.
In sommige zoutpannen staat het vol met een soort van zeekraal wat nu mooi bordeaux rood gekleurd is. Deze kleine zilverreiger maakte zich niet druk en poseerde geduldig voor een hele serie foto’s. Merkwaardig want dat doen ze anders nooit.
.
.
.
Diverse keren doen we hier een sloom rondje met de felle zon soms als hulp maar ook nadelig, een heerlijk gebied om vogeltjes te bekijken. Hieronder een voor ons bekende, de gaai maar dan met een zwart petje.
.
.
.
Mooi met de zon in de rug maak ik dit soort opnames, een beetje geduld, geluk maar ook goed opletten en klaar zijn voor het moment en vaak krijg je maar een kans. We gaan weer een stukje rijden, weg van de vogels verder naar het Zuiden.
.
.
We volgen de hele kustlijn van Skala Polichnitou tot ver voorbij Nifida met verrassingen voor wie het wil zien. Wij beginnen te wennen aan een traag tempo, lekker rustig overal kijkend en genieten.
.
.
Veel bloemen komen we niet tegen in deze voornamelijk bergachtige en drogere omgeving maar ze zijn er wel. Hier boven het vingerhoedskruid geel en de oleander. Thuis in mijn tuintje doe ik alles om een mooie oleander te krijgen en vooral te houden, hier groeit het in de berm als een struik pal naast de weg.
.
.
.
.
Wat zal het verhaal hier achter zijn? Ook aardbevingen komen hier voor maar geen idee of dat echt daar door komt. Links van het huisje zit de elektriciteitsmeter nog, zoals overal hier zitten de meters gewoon buiten aan paaltjes of gevels.
.
.
De netten voor het oogsten van de olijven liggen al klaar. Eerst maar is wachten wat er zo al vanzelf uit de boom komt vallen maar daarna komt de echte oogst. Met stokken worden de olijven letterlijk uit de boom geslagen, een vrij arbeidsintensief werkje. Kijk tip het filmpje “Lesbos van olijf tot olie” voor een goede indruk.
.
.
Leuk en aanmoedigend is het om een berichtje hier onder achter te laten.
Dank voor een mooie reportage. Geeft een goed beeld van het eiland.
Graag gedaan Gert, ik hoop dat je er wat van opgestoken hebt.