Op zoek naar het Noorderlicht

Zo begon het.

Het is september 2021, corona tijd, verder bouwen aan ons busje wordt belemmerd door het niet kunnen leveren van diverse onderdelen.

“Dan gaan we maar een rondje Zweden doen” zei een wijs man, Zweden het enige land wat vrij normaal met corona omgaat. We gaan voor een route zonder veerboten met hinderlijke verplichtingen en als doel, fotograferen van dieren én om het noorderlicht eindelijk eens op de foto te krijgen.

.

De Deense douane ziet d.m.v. een heuse roadblock in een oogopslag dat wij zonder controle door kunnen. Bij de Zweedse grens worden onze paspoorten zonder een vraag te stellen gescand, wij houden onze kaken stijf op elkaar want we zijn beide flink verkouden. In Zweden merkten we verder niets meer van enige controle of restrictie gedurende de hele reis.

In Zweden

Onze eerste overnachting in Zweden doen wij op camperplaats/ jachthaven Lundåkrahamnen bij Landskrona een stukje van de E6. Handig, hier kun je inchecken bij een automaat en op een genummerd plekje je ding gaan doen, voor mensen die al zwervend wat later aankomen.

.

.

Nationaal park Store Mosse

Via de E4 bereiken we in een slakkengangetje Nationaal park Store Mosse nog voor de middag. Stoer zet Rob onze “in het niet vallende” Fiat naast de Unimag Bliss mobil.

Een grote parkeerplaats midden in de bossen waar je vrij mag staan, het avontuur is begonnen. Na de lunch gaan de stevige stappers aan om een heerlijk stukkie te wandelen. UP-DATE Inmiddels mag je hier niet meer overnachten, wij kozen laatst voor een overnachting aan de Borgabacksvägen in Värnamo (prachtig plekkie om wild te staan bij een recreatie gebied) N 57°11’58.2” E 14°0’58.896”

Het gebied heeft zelfs een heuse uitkijktoren met vier verdiepingen inclusief een lift voor de mindervaliden.

.

.

Op 15 meter zit een torenvalk wat suffig in de boom voor zich uit te staren. Handig is het natuurlijk een kunstwerk te gebruiken om stabiel de foto’s te maken.

.

.

Oei de dame zit niet te suffen maar is op jacht, wij kunnen het hele schouwspel van dichtbij een tijdje volgen. Diverse malen vliegt ze op en biddend stort ze zich in het gras op haar prooi.

.

.

Een soort van krekel of grote tor die ze meerdere malen vangt en oppeuzelt. Wandelen door natuurgebieden maakt hongerig, met een grillpan en een grote brander maakt Rob buiten een heerlijk maaltje.

.

Verder naar het noorden

.

Toch een grappig informatiehuisje met verderop prehistorische grafheuvels. Na de koffie doen we een rondje.

Het reisje gaat verder rechts langs het Vättermeer. Op een camping in Askersund vinden we een leuk plekje. De grillpan doet die avond sissend zijn werk vergezeld met een heerlijke verse salade.

De volgende dag hebben we wél een einddoel voor ogen, het verplaatsen naar Orsa Berenpark een 300 km noordelijker. In een rustig gangetje komen we ook “de echte bossen” tegen met op sneeuw lijkende rendiermos bedekking op de grond.

.

.

.

Zeker 40 stuks kraanvogels op een veld, waarschijnlijk aan het foerageren voor hun overwinteringsreis richting het zuiden. Wij komen kraanvogels regelmatig tegen op onze noordelijke reizen.

.

Orsa berenpark

We rijden tot aan het berenpark in Orsa en zoeken bovenop de berg een plekje op een verlaten wintercamping. Het is nog vroeg in de middag en de verlaten camping bevalt voor geen meter. Via campercontact scoor ik camperplaats Kättingens ställplats in Orsa en die geven wij een 9.9 want misschien is er nog wel een betere op deze reis.

De camperplaats is bij een bedrijf op het terrein en er zijn 26 plekken op het asfalt aan de bosrand. Inchecken via sms en binnen een kwartiertje staan we onder een échte stortdouche waar alle gevoelens uit je huid gespoten wordt met brute kracht.

Ook de volgende morgen gaan we het gevecht met de waterstralen weer aan……..wat een genot.

Mocht je in de buurt zijn…..de place to be.

.

.

Voor ons de tweede en tevens de laatste keer dat we dit mooie park bezoeken want het park sluit binnenkort voorgoed zijn deuren. Vele soorten beren in groot opgezette verblijven want ja anders noem je het geen berenpark. Verder zijn te bewonderen; uilen, veelvraat, tijger, wolven, soorten luipaarden en lynx.

Wel triest dat dit park verloren gaat maar in de 5 uur dat wij er waren zagen we 2 personen rond wandelen, niet echt een drukte van belang om een park draaiende te houden.

.

.

Bij beren krijg je nooit het idee dat het super gevaarlijke dieren zijn. Als we later bij een hek staan en deze beer nadert ons tot enkele centimeters aan de andere kant van het hek ga ik er toch als een angsthaas vandoor.

.

.

.

De Kodiakbeer ligt lekker lui voor zich uit te kijken maar de sultana koekjes mét bosvruchten van mij brengt beweging in de beer. Sloom en traag komt hij aan sloffen.

.

.

Die onderlip, die nagels dit is een gevaarlijke echte beer.

.

.

de Veelvraat

Bij het enorme verblijf van de veelvraat brengen we de meeste tijd door. Het dier is levenslustig en rent (met een huppeltje) alle hoekjes van zijn terrein door. De sultana koekjes zorgen voor een kleine afleiding maar na de snack lijkt de energie van de veelvraat nog meer gestegen.

.

.

Het spel met de bonte kraaien; de bonte kraaien eten van het voedsel van de veelvraat die er dan op afstormt. De vogels vliegen in de bomen en de veelvraat probeert ze tevergeefs in de bomen te pakken te krijgen.

Wij staan versteld van de klimsnelheid van de veelvraat naar boven, de vogels vliegen weg en traag klimt de druktemaker weer naar beneden.

Misschien niet netjes maar we geven na deze prachtige voorstelling onze hele koekjes voorraad aan deze speelse wonderbaarlijke nieuwe vriend.

Onderweg naar Funäsdalen

Na het park bezoek rijden we via een doorsteek richting de 70. Het is een heerlijk weggetje en vermeldenswaardig. Bij Våmhus afslaan de Kanonvägen op. Heerlijk eindeloos door de bossen rijdend zonder noemenswaardig verkeer.

.

.

.

De Kanonvägen gaat bij ons de boeken in als “het kippen pad”. Steeds zijn wij nét te laat om een goede foto van de als maar vluchtende vogels te maken.

Bovenstaande korhoen had iets aan zijn poten waardoor vluchten niet zo snel ging, ik schaam mij een beetje dit te moeten opschrijven maar feiten zijn ….

.

.

De “kippen jacht” duurt tot bijna het plaatsje Rot waar we de 70 opdraaien richting Idre. Overnachtingsplekjes langs de rivier in de vorm van natuurcampings kom je ook wel tegen op deze route. Weinig voorzieningen voor een kleine redelijke bijdrage.

.

.

Er zijn natuurlijk ook uitzonderingen want dit is Zweden. Links een flinke hut met in het midden een grote vuurplaats, het hutje in het midden is een houten natuur WC (en geloof mij, heel netjes en goed te doen), rechts een hutje met droog gekloofd stookhout.

Via de 70 gaan we een eind voor Idre de 311 op en de rit van vandaag eindigt in Funäsdalen waar we bij de plaatselijke ICA Supermarket een gebraden kippetje scoren en op een voor ons bekende plaats gaan chillen voor de nacht.

.

.

In het zonnetje bij 16 graden is het goed toeven met een drankje en een kippetje met vers stokbrood. Een prima plek om te overnachten maar in de zomer zou dat anders kunnen zijn.

.

Hulpmiddel voor Noorderlicht

.

Vergeten jullie nog te vermelden dat wij de gratis Aurora app gebruiken als waarschuwing voor mogelijke noorderlicht activiteiten. Ik omschrijf het heel voorzichtig maar onze ervaringen met deze app zijn zeer goed. (ervaring uit twee reizen inmiddels)

Vaker krijgen we nu in de nachtelijke uren een mailtje dat er iets belangrijks in de lucht hangt.

.

Richting Helags

.

Het blijft een beleving al die herfsttinten, de kleuren worden intenser naar mate we noordelijker komen, ook heeft de hoogte invloed op de kleur maar ook de grootte van bomen en struiken.

Wij gaan via Ljungdalen de onverharde weg op met als eindpunt parkeerplaats Kläppen. Hier loopt de weg dood en is het keerpunt.

Bij parkeerplaats Kläppen kun je lang parkeren en ongelooflijke meerdaagse wandelingen maken. Naar Helagsfjället bijvoorbeeld, een te beklimmen berg met een heuse gletsjer is de beloning van een van die prachtige wandelingen. Voor mensen die van echte wildernis houden een aanrader.

.

.

Wij komen er ook achter waar de korhoen zich ophoudt als hij niet op de grond naar voedsel scharrelt. Hoog in de boom zit hij lekker veilig voor vossen en andere kippeneters.

Vooral in de vroege morgen scharrelen de hoenders in de berm van de weg.

.

De sperweruil

.

.

Houdt bij dit soort tochten altijd de boomtoppen in de gaten, meerdere sperweruilen spotten wij op deze manier.

Merkwaardig is wel dat de sperweruil geen wegvlieger is als je met de camera rustig naderbij komt. Een hele fotoserie van een poetsende sperweruil maak ik bij deze ontmoeting. Indrukwekkend gezicht zijn de klauwen van de sperweruil hier goed te zien.

.

.

In het late zonnetje lijken de gele kleuren in goud te veranderen. De bomen blijven ook klein want de boomgrens is niet ver meer.

.

.

Hier links is de schuilplaats voor de nacht, wij denken veilig achter een heuvel te gaan staan, wat kan ons gebeuren.

.

.

Diep in de nacht schrikken we wakker, een gierende storm raast onder en boven onze bus door, onze hoofden doen pijn van de kou. Zand en steen wordt tegen de bus aangeblazen. We bedenken dat in het donker te gaan rijden geen optie is want waar moeten we heen en worden we niet van de weg geblazen.

Na een uurtje of twee bedaart de storm en kunnen we de slaap weer hervatten. Als het schemerlicht langzaam de duisternis verdrijft bemerken we een dikke ijslaag op onze bus.

.

Ontmoetingen met de vos

.

Als wij gaan rijden hangt er nog een dikke mist over het berggebied en het is nog niet geheel licht als deze vos midden op de onverharde weg opduikt en verbaast blijft staan om het is allemaal is goed te bekijken.

.

.

Minuten later sprint de vos weg, de onscherpe foto heeft wel wat……….jaja moeilijke licht omstandigheden.

.

Niet veel later verschijnt de vos voor de tweede maal, ik maak mijn foto’s nu gewoon uit het raam, de prachtige begroeiing maken er een mooi plaatje van. Jammer van het mindere licht maar sommige dingen heb ik niet in de hand.

.

.

Het verhaal van de vos lijkt nu wel teneinde, wij starten de auto en rijden langzaam verder. Heel in de verte, in vlagen van mist blijkt het vos verhaaltje nog een staartje te krijgen.

.

.

.

.

We kunnen niet waarnemen wat de vangst is, de hele ris opnames van zijn jacht laten dat helaas niet zien.

Deze onverwachte ontmoetingen zijn geweldig, niets voorbereid, geen voorkennis. Wel altijd je instellingen van de camera op orde hebben om snel te reageren op onverwachte gebeurtenissen.

.

De eerste rendieren

.

Het blijft nog wel een tijdje mistig maar onze camera’s blijven actief. De eerste rendieren op onze reis, het wordt weer extra oppassen want ze zijn niet echt bang voor auto’s en lopen plots de weg op.

.

.

Terug van de zwerftocht door de heuvels en voor de aanvang van een nieuw avontuurtje zoeken we een camping op.

Gelijk springen we onder de douche op een camping in Hammerdal. De douche is super maar er groeien allemaal enge dingen op de wand en plafond. Het sanitair is ook middeleeuws. Voordat we iemand gesproken hebben op de receptie vluchten we de bus in en gaan verder, we zien wel waar we landen.

.

De wildernis route

Het is tijd voor “de wildernis route”, deze route reden wij eerder en eigenlijk is het woordje “wildernis” wat overdreven. Wel kom je langs mooie plekjes, watervallen, besneeuwde bergen en prachtige meren.

.

.

De uitbundige kleurenpracht van de natuur went eigenlijk nooit. Elke keer is het weer anders, wat een natuurbeleving, die eindeloze natuur van Zweden houdt maar niet op.

Halverwege de route is er in Gäddede een goede camping, wij gaan daar niet overnachten maar voor een vers watertje en een frisse wc is het een aanrader.

.

.

De wildernis route eindigt ten noorden van Vilhelmina en via de Inlandsvägen E45 gaan we verder noordwaarts. De bewolking blijft onvoorspelbaar aanhouden waardoor de jacht op het noorderlicht op een laag pitje staat.

Taigagaaien

Als we de supermarkt in Jokkmokk al lang achter ons gelaten hebben en de poolcirkel gepasseerd gaan we voorbij het plaatsje Porjus linksaf van de E45. Hier vinden we kilometers verder “onze taigagaaien parkeerplaats” voor meerdere overnachtingen.

.

.

.

Dit zijn zo’n beetje de olijkste vogeltjes die ik ooit tegenkwam. Zonder angst voor mensen komen ze heel dichtbij. Lokken doen we met heel fijn brood of verkruimeld beschuit om ze maar zo lang mogelijk bezig te kunnen houden. Pindakaas is ook een aanrader ze zijn er dol op.

.

.

.

Het plekje is wel dichtbij de weg maar als de avond valt is het tijd voor een klein vuurtje. De doodlopende weg kent echter weinig verkeer wat goed is voor het slaapcomfort.

.

.

.

Voor deze locatie durf ik wel een taigagaai garantie af te geven. Het duurt altijd wel even voordat ze verschijnen maar plots duiken ze op om ineens weer weg te zijn maar brutaaltjes zijn het………prachtige ontmoetingen. (leuk plekje als je op doorreis bent, het is een stukje rijden vanaf de E45 maar voor ons de moeite waard)

Lapland

.

.

.

Ja in eerste instantie rijden we deze eland voorbij maar Rob heeft hem gespot tussen de begroeiing dus we gaan keren voor een close-up. Leuk om te weten is dat de eerste verdediging van de eland is om roerloos te blijven staan. Zo van, als ik niet beweeg zien ze mij niet.

Ik maak mijn foto’s en zie alleen zijn oren heel langzaam bewegen. Tergend langzaam laat Rob de bus verder rollen, deze truc doen we vaker om een andere achtergrond en camera positie te krijgen tijdens het fotograferen.

Ik kan nog twee keer afdrukken en dan vlucht de eland vol gas weg, het bos in.

.

.

.

Eindeloos, heerlijk om in eigen tempo te rijden want echt niemand die je opjaagt. Na een uurtje rijden komt er een opmerking; “Kijk nou daar komt een tegenligger aan”. Langzaam wordt de lucht ook minder bewolkt wat natuurlijk goed is voor een eventuele avondsessie met de camera in het donker.

.

Het Noorderlicht fotograferen

Heel vroeg in de middag bereiken we Karesuando aan de Finse grens. Ook deze keer ons noordelijkste punt van deze reis. Er zijn 2 campings rond het dorpje maar beiden zijn al een tijdje gesloten, einde seizoen. We slaan nog wat voedsel in bij de mini supermarkt en tanken de bus weer eens vol.

Langs de 99 in zuidelijke richting vinden we een prachtig plekje aan de rand van een steile helling midden in het bos. Onder het eten komt een mailtje van de aurora app binnen, volgens het kaartje komen we midden in het actieve noorderlicht gebied van deze nacht te zitten.

.

.

.

We verlaten enigszins gespannen ons super plekje in het bos want we zoeken weidser uitzicht om de hele lucht af te kunnen speuren. Wie denkt er nou aan hoe we straks de inrit van het bospad in het donker terug kunnen vinden. Haastig rijden we in de schermer een eindje richting Karesuando terug.

.

Hoe ik de foto’s maakte

Camera instellingen: lens wagenwijd open (laagste F waarde), lens op oneindige scherpte instelling (handig is als het kan handmatige scherpstelling), ISO 1600 of hoger, sluitertijd 15 seconden (iets langer kan ook maar te lang maakt van sterren streepjes), gebruik een vaste ondergrond. Ik gebruikte een statief met een elektronische draadontspanner, het elektronische gordijnsluiter ingeschakeld en spiegel-up instelling als hulpmiddelen.

.

.

Een nijdige wind staat er en het is helder vriezend koud. Lange tijd kijken we gespannen door de voorruit, de aurora app geeft aan dat we midden in het noorderlicht gebied zitten. We wachten……dan zie ik een soort lichtere vlekken in de lucht maar zeker geen kleur.

.

.

En ja hoor de eerste opnames laten gelijk de groene felle kleur zien in de lucht. Waarschijnlijk is het zwakke maanlicht de oorzaak dat we het niet realtime duidelijk kunnen zien.

Het is een koud klusje want er moet natuurlijk van alle kanten opnames gemaakt worden.

.

.

Om beurten staan we in de koude, grappig is de voorbij rijdende auto. Hier hebben ze grote vierkante lampen op de auto’s die de hele omgeving uitlichten.

Als we terugrijden komen wij erachter dat wij ook wel een lampje kunnen gebruiken. De inrit van het bospad hadden we natuurlijk moeten markeren maar ja nu is het behoorlijk zoeken. Met een zaklantaarn hangend uit het raam is het uiteindelijk toch raak. Gereden afstanden in het donker is altijd verder of anders dan je denkt.

.

.

Over het ravijn waar de bomen lager zijn maken we nog meer opnames. Ondanks de bibberende koude is het imposant en ook een beetje spannend zo in het stille bos.

.

.

.

Het busje moet er ook aan geloven, met dezelfde instelling en de hulp van een zaklantaarn komt dit plaatje tot stand. Het groene noorderlicht kunnen we er hier niet op krijgen wat dan wel weer jammer is.

.

Nog een paar ontmoetingen

.

.

Sommige delen van de weg blijken verraderlijk glad. De vrieskoude heeft ook een voordeel, het lijkt een stralende dag te worden. Langzaam gaan we verder zuidwaarts, het is half acht dus we houden de ogen wijd open houden.

.

.

Deze foto’s zijn rijdend geschoten, ik ben er super trots op. Rob ziet al rijdend de arend naderen van links. Ik grijp de camera, Rob heeft mijn raampje al open gedaan. De instellingen heb ik door schade en schande snel genoeg staan en in een vinger beweging staat de camera op de mitrailleur stand.

Half hang ik uit het raam, gelukkig zijn arenden lekker groot wat mikken voor scherp te stellen zeker helpt. De camera ratelt en volgt de vogel, veel van de opnames zijn scherp.

.

.

Ik heb hier natuurlijk het bewijs, de arend kijkt echt achterom……naar mij. De vogel vloog bijna haaks over de weg maar toch keren we om te kijken of er meerdere opnames mogelijk zijn.

Ach natuurlijk niet, de vogel is allang gevlogen. Ik blijf twijfelen over de arend maar die twijfel maakt de ontmoeting niet minder.

.

.

.

Later “moeten” we weer stoppen om de sperweruil op de gevoelige plaat te zetten, ik ben er maar druk mee. Deze sperweruil is het geklik van de camera toch opeens zat en vliegt weg wat mij dan weer een mooi plaatje van een vliegende sperweruil oplevert.

.

.

.

Slot

Zachtjes rommelen we richting Nederland, de oneindige natuur en bossen achter ons latend.

.

.

Jammer dat niet alle mooie foto’s in dit verhaal passen. We reden rond de 7700 km in 3 weken tijd. We wisten allang wat ons te wachten stond, korter daglicht, koudere temperatuur en het slechtere weer maar die kleuren in de herfst maken alles goed.

.